door Luc Nuyts

Zevenenvijftig is ze inmiddels de goed ogende Amerikaanse singer-songwriter Sheryl Crow. Ze mag terugblikken op een rijkgevulde carrière met tal van hoogtepunten. Midden jaren tachtig stond ze nog voor de klas als muzieklerares, in de weekends zong ze bij lokale bandjes. Om een centje bij te verdienen zong ze reclamejingles in voor onder andere Toyota en McDonalds. Zo kreeg ze een beetje bekendheid en werd meer en meer gevraagd als background zangeres. Toen ze met Michael Jackson mee mocht als achtergrondzangeres op zijn “Bad” tour en met hem het nummer “I Just Can’t Stop Loving You” meermaals zong werd ze ook door andere grote namen gevraagd.

In 1992 deed ze een eerste poging om een debuutalbum uit te brengen maar de productie van Hugh Padgham (Sting) werd te glad bevonden en de release werd geschrapt. Haar uiteindelijke debuutalbum “Tuesday Night Music Club” (1993) werd gemaakt door Crow en verschillende los meewerkende muzikanten die zichzelf ‘Tuesday Music Club’ noemden en samen met Crow de nummers van het album schreven. Bekroond met een miljoenenverkoop, een wereldhit met “All I wanna Do” en drie Grammy Awards waaronder “Record Of The Year” kwam haar loopbaan in een stroomversnelling. Haar volgende albums leverden haar telkens enkele mooie hits op en tot nu toe kreeg ze maar liefst negen Grammy Awards. In 1997 zong en schreef Sheryl Crow mee aan het James Bond titelnummer “Tommorow Never Dies”. Commercieel gezien was het album “C’mon C’mon” (2002), gemaakt met medewerking van Lenny Kravitz en Stevie Nicks, haar laatste hoogtepunt. In 2017 bracht ze haar, voorlopig, laatste album “Be Myself” uit, haar tiende inmiddels. Na uitstapjes richting country “Feels Like Home” (2013) en soul “100 Miles From Memphis” (2010) keert ze met haar laatste album terug naar een meer rock gedreven geluid.

Het is echt niet makkelijk om Sheryl Crow live aan het werk te zien in Europa, voor haar laatste optredens in de Lage Landen moeten we al meer dan tien jaar teruggaan, in 2008 sloot ze Parkpop in Den Haag af en in België was haar laatste optreden in 2003 in het Koninklijk Circus te Brussel. Dit jaar staat ze dus terug op Europese podia voor enkele optredens als support voor Phil Collins. Poppodium 013 wist haar echter te strikken voor een volledige show.

Begeleid door een band van zes muzikanten betreedt de nog steeds jong ogende Amerikaanse, in een strakke zwart-wit outfit, de main stage van de 013. “Maybe Angels” openingsnummer uit haar succesvolle tweede album opent de set waarna men de hit “If It Makes You Happy” speelt. Sheryl Crow kan natuurlijk putten uit voortreffelijk songmateriaal dat ze in al die jaren bij elkaar heeft geschreven waaronder natuurlijk talrijke hits. Al vroeg in de set komen “Everyday Is A Winding Road”, wereldhit “All I Wanna Do” en “Can’t Cry Anymore” aan de beurt. Pure nostalgie voor het grootste deel van het publiek, die lekker kunnen meezingen en dansen op dit hit materiaal. In bijna vlekkeloos Nederlands vraagt Sheryl ‘alles goed’ en ja hoor niemand staat te mopperen. Een jonge fan wordt door Sheryl nog even op het podium geholpen om “Everyday is A Winding Road” mee te zingen terwijl de band de nummers muzikaal perfect inlijst. Is het de vermoeidheid of de jaren die beginnen te tellen maar de stem van Sheryl Crow is niet erg krachtig, met de hoge tonen heeft ze het meermaals erg moeilijk en is ze niet altijd toonvast. Desondanks blijft haar stemkleur en -timbre nog steeds heel uniek klinken.
Precies twintig jaar geleden stond ze ook al op dit podium in de 013, ‘The Globe Sessions Tour’, toen al een wereldster. Voor de Spaanse fan uit Valencia speelt ze “The First Cut Is The Deepest”, een cover van Cat Stevens die haar in 2003 een klein hitje opleverde.

“Threads” wordt haar nieuw album en dit zal in augustus dit jaar verschijnen, een album vol duetten met artiesten die een inspiratie waren voor haar of voor wie ze een enorme bewondering heeft. Ze heeft in elk geval de medewerking van enkele grote namen waaronder Bonnie Raitt, Mavis Staples, Eric Clapton, Joe Walsh, Stevie Nicks, Sting, Willie Nelson, Kris Kristofferson, …. Kortom een all star duet album. Daaruit brengt ze vandaag al een voorproefje, “Proof You Wrong” een countryrock nummer en “Live Wire” een nummer dat ze op het album met Bonnie Raitt zingt, haar inspiratiebron om als meisje gitaar te leren spelen en rockmuziek te maken.

Voor het nummer “There Goes The Neighbourhood” neemt ze de basgitaar ter hand, muzikaal speelt ze diverse instrumenten, gitaar, bas, keyboards, harmonica, …. Ook Sheryl wordt een jaartje ouder en oud worden is niet leuk, de rimpels beginnen te komen, alles begint een beetje door te zakken, maar uiteindelijk is dit allemaal niet zo belangrijk maar wel ‘the way you feel’, het nieuwe nummer “Still The Good Old Days” handelt hierover.

Crow heeft voor ons nog een paar hits in petto, “Leaving Las Vegas” en “Strong Enough” om uiteindelijk na het nummer “Steve Mcqueen” het podium te verlaten. Natuurlijk rekenen de fans nog op enkele stevige bisnummers en die krijgen ze. “Soak Up The Sun” is zo’n meezinger die uit volle borst wordt meegebruld, Sheryl ziet dat het goed is, signeert al spelend nog snel een cd’tje, het hoort er allemaal bij. Het ingetogen “I Shall Believe” dat overgaat in Burt Bacharach’s “What The World Needs Now Is Love” laat nog een warme boodschap voor meer liefde op deze planeet achter, laten we deze niet vergeten!